ഈ വഴികളില്‍ എവിടേയോ നിന്‍
ഓര്‍മ്മപ്പൂക്കളുടെ ഗന്ധം
പേറിയ ഒരു ശവ കുടീരമുണ്ട്
അത് എന്റെ ഹൃദയമാണ് ...
നിലയ്ക്കാത്ത കാറ്റിനൊപ്പം നീ
കേട്ട നേര്‍ത്ത നിലവിളി മുറിവേറ്റ എന്റെ
ആത്മാവിന്റെ രോദനമായിരുന്നു ....
യുഗ യുഗാന്തരങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറം
നിന്‍ നേര്‍ക്ക്‌ നീളുന്ന വിരലുകള്‍
എന്റെ മോഹങ്ങളുടെ എച്ചില്‍ ശകലങ്ങളായിരുന്നു....
ഇന്നലെ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയില്‍
നിന്നിലെയ്ക്കിറ്റു വീണ രക്ത തുള്ളികള്‍
എന്റെ ഞരമ്പുകളിലോഴുകിയിരുന്നതായിരുന്നു ...
എന്നില്‍ തുടങ്ങി നിന്നിലോടുങ്ങിയ
സന്ധ്യകള്‍ക്ക് നിന്റെ നിര്‍വികാരതയായിരുന്നു .
മൃതിയുടെ നേര്‍ത്ത തണുപ്പെന്നിലെയ്ക്ക്
അരിച്ചിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങവേ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക്
നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ വെള്ള പുതപ്പിനടിയില്‍
എന്റെ നിശ്വാസങ്ങള്‍ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു .....
പക്ഷെ ...
പ്രിയേ നിനക്ക് തെറ്റി,
ഇത് മരുഭൂമിയിലുറവാര്‍ന്ന
പ്രണയം , കാലാതീതം
ഒരു വേനലറുതിക്കാവില്ല
എന്നിലെ നിന്നെപ്പിരിക്കുവാന്‍
ഒരു പേമാരിക്കുമാവില്ല
എന്നിലെ നിന്നെയടര്‍ത്താന്‍ ...
കാലങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു
പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു .....
